Komeet ISON krijgt het warm

Tijd om nog eens een kleine update te geven over komeet ISON. Onderstaand beeld, gemaakt door NASA’s Spitzer ruimtetelescoop laten de komeet zien op een afstand van ongeveer 500 miljoen kilometer van de zon. Op dat moment heeft de komeet al een staart van 300.000 kilometer. Als we er rekening mee houden dat de komeet  op 28 november de Zon uiteindelijk zal passeren op een afstand van amper 1,16 miljoen kilometer, kan ISON inderdaad wel eens een zeer heldere verschijning aan de hemel worden. Zolang de Zon haar niet opslokt of uit elkaar doet breken natuurlijk. Momenteel bevindt de komeet zich tussen de banen van Jupiter en Mars.

Komeet ISON door de Spitzer ruimtetelescoop  foto: NASA/JPL-Caltech/JHUAPL/UCF

Komeet ISON door de Spitzer ruimtetelescoop
foto: NASA/JPL-Caltech/JHUAPL/UCF

ISON is waarschijnlijk aan haar eerste tour bezig vanuit de Oortwolk, een zone ver buiten de regionen van ons zonnestelsel (1 tot 10 biljoen kilometer) waar vele kometen hun oorsprong hebben. ISON stoot momenteel 1 miljoen kilogram carbondioxide gas en bijna 55 miljoen kilogram stof af per dag! Naarmate de komeet dichter bij de Zon komt zullen ook andere gassen en stoffen beginnen smelten (bv. water) en de staart nog meer doen groeien. Met zulke grote hoeveelheden die de komeet iedere dag verliest zou men denken dat er uiteindelijk niet veel meer over blijft. Maar de komeet heeft een (tot nu toe geschatte) diameter van bijna 5 kilometer en weegt om en bij de 3,2 triljoen kilogram! In het lang is dat 3.200.000.000.000.000.000 kilogram. Hier kan ISON nog een hele tijd mee verder dus.

Een prachtig beel van ISON door de ogen van Hubble. Let ook op de verre sterrenstelsels.  Credit: NASA, ESA, and the Hubble Heritage Team (STScI/AURA)

Een prachtig beeld van ISON door de ogen van Hubble. Let ook op de verre sterrenstelsels.
Credit: NASA, ESA, and the Hubble Heritage Team (STScI/AURA)

Kometen zijn niet enkel een streling voor het oog. Wetenschappers geloven dat het de bouwstenen van het zonnestelsel zijn en ons dus veel kunnen vertellen over hoe de planeten 4,5 miljard jaar geleden zijn ontstaan. Zo dragen ze bevroren carbondioxide, methaan, ammoniak en water met zich mee. Samen met het stof vormt dit een vuile sneeuwbal die eenzaam door het heelal reist. En soms gebeurt het dat zo’n komeet doorheen ons zonnestelsel passeert en naast een mooi studieobject ook wel eens voor spektakel kan zorgen. Komeet ISON wordt stilletjes aan de komeet van de hoop. Want zelden waren de verwachtingen zo hoog als nu. Net zoals ISON, krijgen wij het stilletjes aan ook warm…